Na laat te zijn slapen, omdat we zou lang aan het praten waren, staan we wat vermoeid op maar dat mag de pret niet drukken. We proberen eerst een fiets te huren om geheel in Nederlandse stijl te arriveren, maar dat blijkt toch een ingewikkelder systeem dan gedacht. Uiteindelijk stappen we op de tram naar het YWCA Antwerpen pand waar ons een heerlijk ontbijt staat te wachten. Na twee kopjes koffie kunnen we er weer tegenaan.

Na het ontbijt sluit een groot deel van de vrouwen aan bij de workshop ‘History of YWCA Antwerp’ met een aansluitende walking tour, gegeven door onze host Hilde en Ingrid. De YWCA in Antwerpen is opgericht in 1919 en kent een indrukwekkende geschiedenis. Wat me opviel is dat YWCA Antwerpen een lange geschiedenis van diversiteit en inclusie kent, voor de Tweede Wereldoorlog waren er ook veel Joodse meisje lid van de van oorsprong christelijke organisatie. Het was dan ook voor veel meisjes in de eind jaren ’30 en begin jaren ’40 toen hun Joodse vriendinnetjes niet meer mochten komen. In jaren ’60 verwelkomen ze nieuwkomers, destijds gastarbeiders genoemd. En niet alleen de meisjes, ook jongens waren welkom die elders niet binnen mochten komen, omdat er op deuren ‘verboden voor gastarbeiders’ stond. En vandaag de dag komen er ook vrouwen en meisjes van verschillende leeftijden en achtergronden samen.

Na de indrukwekkende introductie van de rijke geschiedenis van YWCA Antwerpen, gaan we de buurt in. Onze gids vertelt ons over de geschiedenis van Antwerpen, de buurt en architectuur. Tijdens de tour betrap ik mezelf er regelmatig op dat ik me gedraag zoals de toeristen waar ik in Amsterdam flink chagrijnig van word. Ik loop op een traag tempo met mijn hoofd in de lucht, om me heen kijkend vol verwondering en vooral niet oplettend waar ik sta. Om maar te zwijgen over het feit dat we dat in een grote groep doen, moet er stiekem ook wel om lachen. Ik ben stiekem verliefd geworden op Antwerpen.

Na de heerlijke lunch kunnen we kiezen uit een bezoek naar het Red Star Line Museum en de workshop ‘Rots en Water’. Dieke en ik kiezen voor het laatste. Het is een weerbaarheidstraining die zich richt op mensen leren om zich onafhankelijk op te stellen, eigen keuzes te maken (Rots), maar ook om samen te werken, spelen en leven (Water). De workshop wordt ook gegeven bij het YWCA Antwerpen programma ‘ Girls in the City’, twee van de meisjes helpen de trainster ook met de workshop. Drie en een half uur lang gaan we aan de slag met In deze training leren omgaan met stress, krijgen we inzicht in ons aandeel tijdens conflicten en leren we op een krachtige en beheerste manier opkomen voor onszelf. Het is een intense workshop en maakt veel los bij de deelnemers. Maar er wordt ook veel gelachen, zeker bij het moment dat we elkaar mogen slaan met een roze faam noodle.

Na een pauze van een uur, is het tijd voor het eten. Wederom een heerlijke vegan maaltijd, ditmaal uit Afghanistan. Gemaakt door een van de vrijwilligster die vrouwen inzet bij dit soort opdrachten die normaal gesproken niet mogen of kunnen werken. De dag word afgesloten met een culturele avond, waar Dieke nog meedoet met een Belgische volksdans en we onze zangtalenten (of in mijn geval het gebrek daaraan) mogen showen tijdens de karaoke. Dat laatste doen we in YWCA intergenerationele stijl, namelijk met hits van onder andere ABBA, Tina Turner, de Spice Girls en Lana Del Rey.

Dit keer maar iets vroeger naar bed.

Geschreven door Božica Simeunović

In de ochtend van Hemelvaartsdag had ik mijn wekker zo laat mogelijk gezet. Bo en ik hoefden namelijk niet zo vroeg op als veel meiden uit andere Europese landen, want de General Assembly (GA) van de European YWCA wordt gehouden bij onze zuiderburen in Antwerpen. Jammer genoeg had ik mijn wekker ook net iets te laat gezet. Dit resulteerde erin dat ik 3 minuten te laat was voor onze overstap in Breda en we daarom maar alle stukken van de GA bij een koffietentje doorspraken. Dit is namelijk het doel van de GA: om verschillende beleidsstukken, de begroting voor de komende jaren en eventuele wijzigingen aan de constitutie van de European YWCA te bespreken en erover te stemmen. Tijdens de GA wordt het beleid voor de komende 3 jaar bepaald. Een belangrijke taak voor ons om daarom goed beslagen ten ijs te komen. We hebben onze belangrijkste punten en vragen doorgesproken en zijn ook erg tevreden over de stukken, maar hebben nog wel wat vragen en punten die concreter kunnen. Overigens zijn wij als YWCA Nederland op dit moment geen ‘full member’, maar ‘associate member’. Dit betekent dat één van ons maar mag stemmen over de stukken en de andere is er als ‘observer’.

Toen we binnen kwamen in Antwerpen werden we warm onthaald door onze Belgische vriendinnen. Vele bekende gezichten voor mij en voor Bo een eerste kennismaking. De YWCA België zit in een heel groot, mooi, oud pand met veel karakter. Het pand gaat wel vier verdiepingen de lucht in en is breed opgezet. In de tussenkamer met glazen dak werden we ontvangen met koffie, thee en koekjes. Het was allemaal supergoed georganiseerd.
Ook ontmoetten we daar de vrouwen en meiden van de andere YWCA’s. De landen die we toen mee kennismaakten naast België waren Griekenland, Italië, Polen, Zwitserland, Zweden, Noorwegen, Denemarken, Ierland en Schotland. Er waren verschillende delegaties en iedereen zat vol energie. Er was een vrolijke en krachtige sfeer.

Om half 3 begon ons programma met een workshop van de YWCA België. De eerste twee dagen waren namelijk nog geen GA, dat waren de zaterdag en zondag. Op de donderdag en vrijdag hadden we een druk programma om elkaar te leren kennen, met elkaar uit te wisselen en te leren. De eerste workshop was ontzettend interessant. Voor ons stond een tafel met allerlei jaartallen van 1880 tot 2018. De workshopgeefster had allerlei kaarten bij zich waarin belangrijke wetgevingsmomenten voor vrouwenrechten en emancipatie op stonden in België, zoals het algemeen stemrecht voor vrouwen, het moment dat vrouwen over hun eigen bezit mochten beslissen en het moment dat transgenders voor de wet hun geslacht mochten veranderen. We moesten per kaart raden wat de correcte datum zou zijn. Natuurlijk hadden we bijna niets goed, maar zaten we wel vaak dichtbij. Het maakte ook niet uit of het correct was, maar het gesprek erover achteraf was juist erg interessant. Vooral het vergelijken van onze landen, bijvoorbeeld wanneer het stemrecht voor vrouwen werd ingevoerd of hoe onze ouderschapsverlofperiodes per land verschillen. De verschillen lopen erg uiteen en het was juist interessant om elkaars perspectief hierover te horen.

Als laatste hadden we een gezamenlijke maaltijd die helemaal vegan was, fantastisch! Na het eten was iedereen vol met indrukken en/of supermoe van hun reisdagen. Daarom werd de avond vroeg afgesloten, maar de komende avonden beloven mooie culturele avonden! Bo en ik verblijven bij een vrijwilligster van de YWCA, Hilde. Ik had haar eerder ontmoet tijdens de World Council in Zuid-Afrika. Samen met Hilde maakten we nog een hele fijne wandeling door het bos naast haar huis, praatten we over onze organisaties en bekeken we schattige lammetjes. Daarna was het tijd om de eerste dag af te sluiten.

Geschreven door Dieke Hengelaar

29 januari waren we bij de manifestatie no blame but change na aanleiding van de openbaringen rondom het programma ‘The Voice of Holland’ over grensoverschrijdend gedrag.
Sprekers waren Karin Bloem, Kitty Jong FNV en de directeur Amnesty International Nederland.

Wandelen in de avond met het doel onveilige plekken te laten zien en ervaringen te delen wat vrouwen soms overkomt en hoe ze ermee omgaan in het donker en dat alles om de wereld een beetje veiliger te maken voor vrouwen en meisjes.

Op 26 november organiseert YWCA Nederland een wandeling in het kader van Orange The World in het centrum van Utrecht, maar niet zomaar een wandeling. Er staan 12 beelden langs de route en bij eider beeld hoor je een verhaal, een verhaal van moed, verdriet, historie of plezier, en kracht door vrouwen die zich inzetten voor dit onderwerp vanuit de YWCA.
Het gaat om veilig voelen en veilig zijn, dit jaar met een speciale aandacht voor preventie van geweld en Femicide gericht op vrouwen en eisjes. Zeker ook in Corona tijd een onderwerp wat net onderschat mag worden.

Beginpunt: Hoek Bartholoméïbrug/ Lange Smeestraat/ Pelmolenweg. Start mogelijkheid tussen 17.30 en 18.00 uur.
Aan het einde van de wandeling is er een korte en Corona veilige versnapering bij het Mary Bargerhuis voor 20.00 uur.
De wandeling is zo gemaakt dat het ook echt bijdraagt aan meer bewustzijn over dit onderwerp en we vinden het ook wel spannend om dit te doen, want je staat daar kwetsbaar te wezen voor iedereen die langs komt. En dat is nu precies ook waar het omgaat waarom zou je je ongemakkelijk buiten moeten voelen als vrouw? Je zou je toch gewoon veilig moeten kunnen voelen? En dat alles op Black Friday in Hoog Catherijne een beetje gewaagd, maar even geen commercie kan ook fijn zijn.
Geïnteresseerd: www.ywca.nl of mail naar info@ywca.nl

In november vond de World Council van de World YWCA plaats te Zuid Afrika. Als je onze nieuwsbrief en blogs volgt, dan zal je dit allang weten. Ik ging samen met twee andere delegatieleden daarheen om de YWCA Nederland te vertegenwoordigen.

Vier jaar geleden was ik er ook bij in Bangkok. Toen was de grote inhoudelijke discussie van het congres seksuele geaardheid en de acceptatie hiervan. Er was toen een amendement van de Constitution ingebracht om het anti-discriminatie artikel te verbreden naar het tegengaan van discriminatie van inheemse bevolkingsgroepen. Al decennia was anti-discriminatie van seksuele geaardheid hier ook in opgenomen. Toch vonden een aantal landen het nodig om de discussie op te starten of we dit we moesten accepteren. Je zit in de zaal met tientallen landen met andere meningen. Het was toen ook schokkend om te zien hoe de discussieleider persoonlijk geraakt was, omdat ze een lesbienne is. Dit probeerde ze eerst wel te verbergen, maar de emoties liepen hoog op. Hartverscheurend als je betekent dat we als organisatie voor de gelijke rechten van iedereen willen opkomen. Gelukkig werd de poging van deze landen afgewend.

Ook deze keer was er weer een grote inhoudelijke discussie tijdens het congres. Dit keer over de C van christelijk. Er werden door onze delegatie twee amendementen voorgesteld van de Constitution om deze meer inclusief te maken voor anders gelovigen. Daarmee werd de tekst niet aangepast. Het was onze bedoeling om alleen toe te voegen dat we naast onze christelijke identiteit, dat kan dienen als een inspiratie om goed te doen en op te komen voor de gelijke rechten van vrouwen, inclusief zijn voor alle soorten gelovigen. Ons doel is namelijk niet aan religie gelinkt, maar om op te komen voor de gelijke rechten van alle vrouwen en de emancipatie van hen allen. Daarnaast zijn er vele YWCA’s die nooit christelijk zijn geweest of dit niet meer zijn of multireligieus zijn geworden. Je kunt hun identiteit niet ontkennen en niet ontkennen dat zij net zo belangrijk zijn voor onze wereldgemeenschap.

Toch ontspoorde de discussie tijdens de vergadering. Vele landen reageerden negatief op ons voorstel. Ze vonden dat we de identiteit van de YWCA aangepaste en dat we nu al inclusief waren. Het bracht veel verhitte emoties op en de sfeer in de zaal was grimmig. Helaas was ons voorstel weggestemd, maar het was zeer indrukwekkend hoeveel mensen er naar ons toe kwamen om te zeggen hoe belangrijk deze discussie was om te voeren. Blijkbaar was de Y er nog niet klaar voor om inclusief te zijn, maar ons voorstel werd wel door 40% gesteund en het had velen geraakt. Zo kwam er een Joodse mevrouw naar mij toe die erg dankbaar was dat we het voor haar op hadden genomen en dat ze geschokt was over hoe er in de zaal was gereageerd.

Het was een zware discussie voor onze delegatie. We waren wel even uit het veld geslagen. Hoe meer ik erover nadenk, hoe meer trots ik ben dat we wel opkwamen voor een organisatie die inclusief is. En hoe meer ik erover nadenk, hoe meer jammer ik het vind dat de grote discussie van een vrouwencongres gaat over religie. Niet over de rol van vrouwen in religie of de onderdrukking/acceptatie van vrouwen binnen een religie. Nee, uitsluitend over religie. Daar zijn we dan, vrouwen uit rond de 80 landen, en we hebben het over inclusie van andersgelovigen. Ik vind dat dit ons van onze doelen afhoudt. Er is nog zoveel te doen in de wereld om te komen tot de gelijke positie van vrouwen. Waarom zou religie dan in het middelpunt moeten staan? Graag had ik gewild dat de ongelijke positie van vrouwen in leiderschapsposities, de hoge cijfers van seksueel misbruik die niet komen tot berechting of genderrollen die vrouwen binnenhouden de belangrijkste discussies waren geweest, niet de exclusie van andere religies.

Ik weet zeker dat de meeste YWCA’s wereldwijd niet tegen inclusie zijn, maar toch vond ik het jammer dat het congres zo gelopen is. Het leek erop alsof we een bijbelclub moesten zijn i.p.v. van een vrouwenvereniging. Begrijp me niet verkeerd: Een bijbelclub is niet slecht en geloof evenmin. Ik vind het alleen niet passen bij een organisatie die voor de gelijke rechten van vrouwen strijdt om religie zo in het middelpunt te zetten en vooral de verschillen tussen religies. Ik weet dat hier verschillend over wordt gedacht en onze verschillen zijn ook mooi, maar ik hoop uit de grond van mijn hart dat de YWCA een inclusieve organisatie is en blijft op alle mogelijke manieren.