Dag 4 – General Assembly European YWCA 2023
En toen was het alweer de laatste dag. Ik pak mijn koffer in en word door mijn lieve host Hilde naar het YWCA Antwerpen pand gebracht. Ze wil niet dat ik moet sjouwen met mijn spullen (één handkoffertje), te lief. Bij het ontbijt is iedereen wat stiller dan normaal gesproken, we zijn moe en een beetje verdrietig dat het alweer de laatste dag is.
Bij het begin van de business meeting zijn we verheugd om te zien dat er inmiddels genoeg kandidaat bestuursleden zijn. Ik ben ontroerd om een vrouw op het podium te zien staan, die de avond ervoor zei dat zonder de workshop ‘Rots en Water’ ze überhaupt nooit hadden durven overwegen zich verkiesbaar te stellen. Dit is wat mij betreft waar de YWCA voor staat, vrouwen in hun kracht zetten en vanuit die kracht kunnen ze weer een impact hebben op het leven van andere vrouwen.
De Algemene Ledenvergadering heeft besloten dat het nieuwe bestuur uit acht personen dient te bestaan, onder andere om de werkdruk te verdelen. Er ontstaat echter al snel een dilemma. De statuten van de European YWCA eisen dat het bestuur voor minstens 25% van vrouwen onder de 30 jaar moet bestaan en dat het bestuur dient te worden verkozen tijdens de Algemene Ledenvergadering. Dit betekent dat er minstens twee bestuursleden onder de 30 jaar moeten zijn en er is maar één kandidaat onder de 30. We krijgen twee opties voorgelegd, of er wordt gestemd voor een bestuur met maar één vrouw onder de 30 of we kiezen nu zeven bestuursleden en gaan op zoek naar een achtste lid onder de 30. Beiden zijn dus niet in lijn met de statuten. Er staat wel een artikel in de statuten die stelt dat de Algemene Ledenvergadering, als hoogste beslissingsbevoegde orgaan, in dit soort situaties anders kan beslissen. We krijgen tijd voor overleg. Omdat dit wederom een constitutionele aangelegenheid is heeft Nederland hier geen stem in, maar ik kan wel lobbyen.
Geïnspireerd door Joanna Toussa, een van de co-voorzitters op dat moment, loop ik langs de delegaties met een nationale stem en pleit ik voor een bestuur met 25% van de vrouwen onder de 30 jaar. Veel van de kandidaten zijn weliswaar onder de 35 jaar, maar zo maken we het onszelf makkelijk en schuift de grens steeds verder op. Als we zeggen dat een van onze prioriteiten het bevorderen van jong vrouwelijk leiderschap is dan moeten we onszelf ook dwingen om op zoek te gaan naar deze jonge vrouwen. Want ze zijn er! De lobby heeft geholpen, zeven bestuursleden worden benoemd en het nieuwe bestuur gaat de komende twee maanden op zoek naar een achtste lid.
Hierna deelt Joanna met ons een aantal zaken omtrent het lidmaatschap van de European YWCA van een aantal landen. Het blijkt dat onze organisatie in Belarus de deuren heeft moeten sluiten op last van de overheid, vanwege hun lobby voor vrouwenrechten. Iedereen wordt hier stil van en is erdoor geraakt. Noorwegens dient een resolutie in om vanuit de European YWCA onze solidariteit met onze zusters in Belarus te delen en ze te laten weten dat de deur altijd open voor ze zal staan. Dit soort zaken maken het belang van vrouwenbewegingen zoals de YWCA duidelijk, zeker in deze tijden. Waar we te maken hebben met conservatieve stromingen wereldwijd en een backlash op het gebied van verworven vrouwenrechten en vrijheden. De ochtend wordt afgesloten met het afscheid van het oude en een verwelkoming van het nieuwe bestuur.
De afgelopen dagen stemmen me hoopvol. Er is een groep (jonge) vrouwen die zich wil inzetten voor het versterken van de European YWCA en meer internationale samenwerking. De breedte van onze beweging is ook de kracht van deze. Samen zijn we een ‘force’ waar men niet omheen kan. Na de lunch neem ik afscheid van iedereen en wissel ik nog wat laatste gegevens uit. Het avontuur met de YWCA familie sluit ik af met een andere familie, namelijk mijn nicht en haar gezin die in de buurt wonen.
Ik heb een schriftje en hoofd vol (nieuwe) ideeën mee teruggenomen, dus wordt vervolgd!
Geschreven door Božica Simeunović