Een collega appte het nieuwsartikel van NOS door: “Nieuw-Zeelandse premier Ardern kondigt vertrek aan: ‘Geen energie meer’”. Mijn andere collega’s reageerden teleurgesteld met ‘heel jammer’ en ‘een rolmodel minder’. Natuurlijk vind ik het ook jammer, maar ik vind niet dat we een rolmodel zijn verloren.

Ardern licht haar vertrek toe. De rol van minister-president gaat gepaard met een intense werkdruk en hoge verwachtingen, die ze de afgelopen vijfenhalf jaar vol overgave heeft vervuld. In haar eigen woorden: ‘But I am not leaving because it was hard. If that was the case I probably would have departed two months into the job. I’m leaving because with such a privileged role comes responsibility’. Ardern realiseerde zich dat ze niet meer de energie heeft om alles te kunnen geven voor die verantwoordelijkheid.

Ook blikt Ardern terug op de prestaties van de afgelopen jaren. Er zijn onder andere grote verbeteringen doorgevoerd op het gebied van onderwijs en klimaat. Haar leiderschap is voor velen inspirerend, omdat het een mix is van resultaatgerichtheid, innovatie en empathie. Haar vertrek doet voor mij niet af aan haar inspirerende leiderschap, misschien bevestigt het het juist. Ze leidt duidelijk anders dan de meeste mannen, die naar mijn mening met regelmaat te lang op leiderschapsposities blijven steken. Dat Ardern bewust kiest om afscheid te nemen van deze rol, omdat ze niet meer kan geven wat deze rol vraagt, is iets waar hopelijk vele andere leiders een voorbeeld aan zullen nemen.

Kijk hier de aankondiging van Jacinda Arderns vertrek terug.