‘Vrouwenpodium 2010-2020′, georganiseerd door de Nederlandse Vrouwenraad in samenwerking met FNV en Migrantenvrouwenorganisaties had als thema op Prinsjesdag ‘Op weg naar een duurzame Arbeidsmarkt’ gekozen. Helaas geen dresscode en geen pers aanwezig, waardoor het effect beperkt blijft tot de zaal en de aanwezigen.

Als inleidend spreker koos de organisatie voor Joop Schippers die de focus legde op de genderproofheid van de arbeidsmarkt. Als panel had men de beschikking over:

• Jan Nico Appeleman (CDA) gedeputeerde van de provincie Flevoland,
• Kathalijne Buitenweg (GroenLinks) lid van het college van de Rechten van de Mens,
• Tanja Jadnanansing (VVD) manager Albeda College Rotterdam,
• Malta van der Mark oud-wethouder Diemen (SP),
• Reshma Roopram (PvdA) fractievoorzitter in Barendrecht en
• Paul Schnabel (D’66) oud directeur SCP.

De moderator was Irene Janssen, gelukslobbyist. Tussendoor was er een optreden van Smita James, een ritmisch redenaar.

Schippers refereerde in zijn lezing aan de Lissabondoelstellingen van 2000, waar een discrepantie werd geconstateerd tussen onderwijs en arbeidsmarktprestaties. Het waren mooie beleidsstukken met goede voornemens, maar je ziet er niet van terug in de realiteit. In de praktijk moeten vrouwen zich eerst bewijzen, terwijl bij mannen wordt aangenomen dat ze iets kunnen. Mannen zijn ook sneller gasten bij programma’s als Jinek en Pauw, Jinek klaagt hierover, omdat vrouwen zich niet snel een expert durven te noemen.

Hij noemt ook praktische problemen, vrouwen gaan snel naar huis of werken parttime waardoor ze te weinig netwerken en naar borrels gaan aan het einde van de dag. Hun eigen zaken regelen ze tijdens het ontbijt, maar dat vinden mannen weer niks. In de zaal wordt erop gewezen dat dit niet meer klopt, en een organisatie als BNI doet niet anders dan netwerken tijdens ontbijten.

Schippers geeft aan dat Nederlanders minder uren werken, maar als we dan werken dan gaan we ook in een moordtempo, want de productiviteit is enorm hoog in Nederland. Hij legt geen voor de hand liggende conclusie dat het een met het ander te maken heeft. Wel geeft hij aan dat de zorgtaken (zoals mantelzorg) toenemen. Ouders leven langer en hebben langer zorg nodig. Dus naast het werk is er nog een andere belasting.

De panelleden geven aan dat het beter afstemmen van werk en zorg voor vrouwen heel noodzakelijk is, ook voor mannen. Praktische zaken spelen bij die afstemming een grote rol. Zo kan de openingstijd van een brug (Urk) volgens Jan Nico belemmeren om mannen hun kinderen thuis tijdens de lunch te kunnen opvangen. Er is ook een pleidooi voor betere kinderopvang die ook betaalbaar is. Kathelijne noemt als geweldig voorbeeld Mondomijn, een nieuwe manier van kinderopvang.

Vrouwen moeten onderling ook veranderen, zo moeten ze elkaar niet steeds negatief aanspreken over kinderopvang, mee netwerken en voor iedere vacature drie vrouwelijke kandidaten op weten te lepelen. Maar, zo gaf iemand in de zaal aan, vrouwen mogen ook meer bluffen!

Culturele belemmeringen; hoe vrouwen over vrouwen praten, hoe mannen naar vrouwen kijken en over hen praten, daar moet nog hard aan gewerkt worden. Mannen mogen meer worden aangesproken, keukentafelgesprekken met partners over de verdeling van zorg is van groot belang, en aangepaste werktijden zouden nu toch echt meer mogelijk moeten worden. Maar zowel Paul als Joop houden de zaal voor dat we van ver komen en dat er echt al veel gebeurd is. Sommige vrouwen in de zaal vinden het echter allemaal veel te langzaam gaan en vinden het tijd voor quotering. Dat is voor de zaal en het panel best bespreekbaar, want de politiek heeft aangetoond dat het werkt. Er zijn meer vrouwen in de politiek gekomen door quotering op de lijsten.

De grote conclusie was dat formele maatregelen ook samen moeten gaan met cultuur of zo je wil informele veranderingen. Het ligt binnen ons bereik om dit zelf te doen, en de YWCA doet dat door het uitreiken van de jaarlijkse Golden Girl (18 november) en haar meet ups over Vrouwen en leiderschap! De eerste is op 5 oktober!